مسافران بهشت

وقتی چیزی را به کودک تذکر می دهید و او قبول نمی کند ،اگر خطری او را تهدید نمی کند، اجازه دهید پیامد رفتارش را خودش تجربه کند …

مثلا شما به کودک می گویید:
اگر اسباب بازیت را پرتاپ کنی ،میشکند
و او همچنان رفتارش را تکرار کرد ،شما فقط نتیجه عملش را بگویید و محیط را ترک کنید .
اگر باز تکرار کرد ،بگویید اگر شکست دیگر از این اسباب بازی نداری و برایت نمی خرم و از اتاق بروید .

اگر مدام حرفتان را تکرار کنید، سبب لجبازی او می شوید .
پس اجازه دهید خودش به نتیجه مورد نظرمان برسد .
دیدن بازخورد عمل :
1.سبب اعتماد کودک به حرفهای شما می شود .
2.چون شخصا تجربه کرده است ،فراموش نمی کند.

بعد از آن هرگز نگویید:دیدی گفتم .
سرزنش و نصیحت ممنوع…

بعد از آن یا در موردش حرفی نزنید یا فقط با او همدردی کنید و بگویید من هم یک دفعه این اتفاق برایم افتاد؛فهمیدم که دیگه تکرار نکنم.

هدف ما تحقیر یا سرزنش کودک نیست ،بلکه تجربه شخصی اوست و تا تجربه نکند مهارتی کسب نمی کند.